#kleinideeke L'epicerie du Cirque - Avocado van de Duivel

Als het een tweede keer is dat we op de 17^de van de maand gaan eten, kan je dan spreken over een traditie? Awel ja! Vriendin en fellow-foodie Anne zorgt wederom voor een smakelijke gastblogpost over een avond die nog lang bleef nazinderen op de smaakpapillen bij L’epicerie du Cirque.

Het betrof een schaamtelijk gat in mijn foodiecultuur dat ik nog nooit bij L’épicerie du Cirque geweest was. Nochtans ligt de Volksstraat maar 4 straten verder dan mijn deur en was ik al enkele keren bij Comptoir geweest voor lunch. Het werd dus tijd om daar verandering in te brengen! Na hun magnifieke stoofvlees-saté te hebben gegeten op Antwerpen Proeft, was de goesting alleen maar groter. En laat de Epicerie nu net een ideale stop zijn voor de 17^de van de maand.

Een druilerige vrijdagavond op het einde van de lente, perfect om een paar uur te tafelen, nietwaar? Er heerst een gemoedelijke kalmte in de zaak als ik toekom, al zijn er wel wat tafeltjes gevuld. Ik word al meteen enthousiast van het briefje met hapjes dat op tafel ligt en bestel de huisaperitief: ginger beer met vermouth en zeste van appelsien. Iets later komt Caroline toe en die gaat voor bubbels: een Crémant uit de Jura van André et Mireille Tissot.

Lang hebben we niet over de menukeuze moeten overleggen, zowel Caroline als ik zagen een #kleinideeke, carte blanche van de chef dus, wel zitten, ook met dank aan Resengo*. En de hapjes zitten er bij in!

Die verschijnen even later allevier tegelijk op tafel. Het woord copieus is hier op zijn plaats, wat een feest! Let’s tuck in!

Wat staat er op de tafel?

een stukje beenham van speenvarken met huisgemaakte pickles en een soort boekweit
een krokantje van quinoa met gepofte gele biet, yoghurt en radijs
een taco met buikspek, noordzeekrab en jalapeñocrème
een toast met een tartaar van escargots

De taco is mijn persoonlijke favoriet, een waar smaakbommetje. Maar de tartaar van escargots is een verdienstelijke tweede.

Voor het eerste gerechtje heeft chef Dennis precies een #kleinideeke opgedaan bij Strombowli. En bij de hapjes zat ook al een taco. Het zijn hier zware fans van Mijn Pop-up, volgens mij J. Maar dus, in de bowl zit burrata, licht gebrande makreel, een selectie van tomaten, olie van lavas en een tomatenbouillon. Burrata is altijd goed en het gerechtje vormt een frisse opener. Het wordt vergezeld door een glas Baby Bandito. Een Zuid-Afrikaanse wijn, voor 100% gemaakt van chenin blanc die de frisheid van het gerechtje ondersteunt.

We vervolgen met zwaardvis. Een gevaarlijk en stevig viske dat niet altijd met de nodige tact wordt behandeld en soms als een taaie lap op het bord komt. Niet hier, het is een sappig stukje vis dat wordt omringd door een maïsvariatie, crème van eigeel, pindacrumble en lamsoor. In het glas komt een Siciliaan van de Grillo druif, Allessandra Viola. Een wijn met een ziltige touch.

Dan volgt er ahum, een onversneden culinair orgasme. Overheerlijke decadentie ook. Chef Dennis komt hoogstpersoonlijk zijn creatie “Broeckx Deluxe” aan tafel serveren. Een bordje met daarin tartaar van Filet d’Anvers, kaviaar, king crab en zomertruffel. Waaw! Hoe krijg je de meest welbespraakte foodie stil? Awel zo. Als ik een minder momentje heb de volgende weken, gewoon terugdenken aan dit gerecht en alles komt goed!

Ook daarbij werd een glas wijn geschonken, een Spaanse rosé-wijn: Amanda Rosado de lagrima.

En het is nog niet gedaan. We beginnen met de vlezekes. En het eerste is een duifke nog wel. Een sashimi van duif met rode biet en sjalot. Een Aziatisch getint gerechtje en een simpele, maar verrassende combinatie. Caroline drinkt hierbij rood, een Natte Valleij Cinsault, alweer van Zuid-Afrikaanse afkomst. Ik drink een witte Mother Rock. En inderdaad, die rockt! Een stevige, ook Zuid-Afrikaanse wijn die perfect de vleesgerechten aankan.

Het tweede en laatste vlezeke is melkkalfskroon. Die wordt vergezeld van een crème van gelakte aubergine, gebakken aubergine, sjalot, een jus van zwarte bonen en tasty paste. Die tasty paste heeft chef Dennis zelf gegeten bij Magnus Nilsson. De chef van het feeërieke restaurant Fäviken dat diep in de Zweedse bossen ligt verstopt. Nilsson serveert het als enige side van een stukske Rib Eye en de smaak is te herkennen als pure umami. Deze hartige afsluiter is mijn topfavoriet. De “Broeckx Deluxe” was buiten categorie, maar qua creativiteit, smaken en combinaties is dit een regelrecht schot in de roos. Een echt #goedideeke. De rode wijn die hierbij geserveerd wordt, is familie van de tweede witte Siciliaan: Allesandro Viola, note di Rosso.

Voor de dessertjes mogen we kiezen bij het menu #kleinideeke. Caroline gaat voor de witte chocola met aardbei. Dat bestaat uit mousse van aardbei en witte chocola, verse aardbeien en witte chocola en een gel van roos. Er wordt een shotje van gin en aardbei bij geserveerd. Ik kies de mango lassi. Een volumineus glas met mangomousse, chutney, een soort crumble en getopt met romig eiwitschuim en mengeling van Indische masala kruiden.

We sluiten af met een bordje vol zoetigheid. Ik ben al meer dan voldaan en tevreden. En vooral blij dat ik eindelijk tot hier geraakt ben. Weeral een topervaring rijker! De kop is eraf, dus ik kom zeker nog terug!

Bij deze is een nieuwe traditie, de 17^de van de maand, helemaal ingezet! Zet u al maar schrap voor de 17^de juli, beste restauranthouders! Naar wie o wie gaat deze keer de eer om ons bezoek te ontvangen? 😉

*Resengo verzorgt het online-reservatie systeem van tal van Belgische restaurants. Nu is er ook een Resengo-bon, waarmee je restaurantvouchers kan cadeau doen en inwisselen in verschillende restaurants. We krijgen het komende half jaar een Resengo-bon om een deeltje van onze restaurantbezoeken te sponsoren, in ruil voor een review. De restaurantkeuze en reviews zijn echter volledig onafhankelijk en naar eigen smaak…