Duroc d’Olives, je hebt er ongetwijfeld al eens van gehoord! Het is een Belgisch varkensras, gekweekt door varkenshouders Bart Mouton en Filip Van Laere. Een aantal jaar geleden was vooral de trend dat alles zo goedkoop mogelijk moest zijn, vaak ten koste van de kwaliteit (én de levenskwaliteit van de diertjes, zoals onlangs nog maar weer eens pijnlijk duidelijk werd…).
Bart en Filip gingen dwars tegen deze stroom in, en begon te kweken met Duroc, een varkensras met heel kwaliteitsvol vlees en een mooie bruinrode vacht. Deze varkentjes hebben meer intramusculair vet, wat het vlees malser en sappiger maakt. Omdat ook de voeding van de beestjes smaak en kwaliteit bepaalt, zochten de heren samen met onderzoekers van de universiteit van Gent naar het beste voedsel: zo werd een menu samengesteld op basis van zuivere granen en… jaja olijfolie! Duroc d’Olives! 5 jaar later een bekend en goed gesmaakt varkensras van eigen bodem.
En nu een beetje technischer: Duroc d’Olives is een kruising van Duroc beren en witte landras zeugen. De heren experimenteerden echter door Duroc beren en zeugen te kruisen, en kwamen zo uit bij Duroc d’Olives Rouge, varkensvlees dat nog malser en intenser van smaak is, en een rodere vleeskleur heeft. Topkwaliteit voor topchefs, en zo kwamen ze terecht bij Tim Boury, Gault & Millau Chef van het Jaar om met het vlees aan de slag te gaan. En zo kwam ik bij Boury terecht om zijn creaties met Duroc d’Olives Rouge te gaan proeven, nice!
Op een mooie maandagavond trok ik samen met Macaron Manon en haar vriend richting Roeselare. Een serieus eindje rijden vanuit Antwerpen, maar voor Boury hebben we dat graag over! Bij ontvangst krijgen we meteen een cocktail aangeboden: watermeloen, wodka en basilicum. Op tafeltjes staan al lekkere fijne gedroogde worstjes en charcuterie met Duroc d’Olives klaar. Aan een goed tempo verschijnen er verschillende hapjes met het varkensvlees, en van het eerste zijn we meteen allemaal al flink van onze sokken geblazen: geroosterd buikspek, gebrande bloemkool, tartaar van langoustine en dashi-bouillon. We blijven nog even zonder sokken met het volgende gerechtje: carpaccio van filet Duroc Rouge met parmezaan en peterselie. Zo goed!
Ondertussen krijgen we ook een voorstelling van het nieuwe Rouge label, maar dat las je hierboven al. Er volgt een gelakt ribbetje met loempia’tje en een zalig koriandersausje. Daarna een stukje beenham met fregola sarda in een tomatensausje. Het vlees is lekker maar misschien een tikje te droog en de fregola kan ook niet imponeren.
De hapjes blijven aan een hoog tempo komen, en nu krijgen we een pistoletje typisch de Vlaanders, met rauw varkensgehakt en pickles. Dan volgt een kommetje met lekkere stukjes witte pens, asperge en boontjes en ook nog een hot dog met Duroc-worstje.
Gastvrouw en vrouw van Tim Inge nodigt ons ondertussen uit om een kijkje te komen nemen in de keuken. Dat doet deugd, na deze stevige reeks proeverijen! In de keuken wacht ook nog eens een kroketje op ons, met vulling van de poten en de oren. Echt heerlijk is dat! En ook in de wijnkelder staat eens stukje kop op ons te wachten. In de koude keuken hangt het karkas van een half varkentje en liggen er enkele grote stukken varkensvlees om te bewonderen. In de gangen hangen de worstjes te drogen… Ondertussen vertelt Inge over hun bedrijfsbezoek aan Duroc d’Olives en hoe zwaar ze onder de indruk daarvan waren.
Na de rondleiding krijgen we nog een stukje carré van DD rouge met lekker dikke asperges en een zalig sausje van zure room en daslook. Zijn we stiekem wel blij dat we een eenvoudig dessertje van een soepje van (ikweethetnietmeer) en aardbeien krijgen, dat doet deugd! Een zeer geslaagde avond met een heerlijk nieuw stukje varkensvlees (ok, meerdere stukjes..). Dat smaakt naar meer!
Op de website van Duroc d’Olives vind je nog heel wat meer informatie en hier zie je ook enkele filmpjes hoe Tim Boury aan de slag gaat met het vlees!
